نامردی....

نشسته ام….
کجا؟
کنار همان چاهی که تو برایم کندی….
عمق نامردی ات را اندازه می گیرم

ای کاش

ای کاش آدمی وطنش را 
مثل بنفشه ها 
یک روز می توانست 
همراه خويشتن ببرد هر کجا که خواست

شفیعی کدکنی